فرزند انسان از زمان تولّد تا بلوغ، کودک یا «صغیر» نامیده می‌شود. فقها کودک را مشمول برخی از احکام وضعی دارای اثر شرعی می‌دانند، ولی به‌دلیل این‌که شرایط تکلیف را ندارد تا زمانی که بالغ نشده است ملزم به انجام احکام وضعی نیست.
فقها در رابطه با عدم تعلق احکام تکلیفی الزامی، مانند وجوب و حرمت به کودک اختلافی ندارند، و این مساله را با صراحت بیان داشته‌اند، و به‌عنوان یک حکم کلّی، در تمام ابواب فقه جاری است. ایشان معتقدند شرط الزام به انجام تکالیف شرعی، اعمّ از وجوب و حرمت، بلوغ است و قبل از بلوغ، کودک ملزم به انجام هیچ واجبی از واجبات و نیز ترک محرّمات نیست، هرچند بر ولیّ او واجب است او را از ارتکاب محرّمات منع نماید.
ما در اینجا سعی داریم تا احکام مباحثی که به نحوی با کودکان مرتبط است را بیان نمایم.
