قسم و نذر کودکان

 قسم یعنی انسان به اسم خدا یا صفات مختص به او مانند خالق، رازق و رحیم، و… به هر زبانی که باشد، قسم بخورد کاری را انجام دهد یا ترک کند.

قسم خوردن احکام خاص خود را دارد؛ اگر کسی قسَم بخورد که کاری را انجام دهد یا ترک کند، مثلاً قسَم بخورد که روزه بگیرد، چنانچه عمداً مخالفت کند، گناه کرده است و باید کفاره بدهد؛ یعنی یا یک بنده آزاد کند، یا ده فقیر را سیر کند، و اگر اینها را نتواند انجام دهد، باید سه روز پی‌درپی روزه بگیرد.

دراینجا سوالی که پیش می اید اینست که:

اگر کودک  (فرزند نابالغ) قسم بخورد و بعد به هردلیلی عمل ننماید آیا گناهکار بوده و یا چیزی بر ذمه والدین خواهد بود ؟

در پاسخ ابتدا بایستی به برخی شروط قسم اشاره نمود از قبیل اینکه:

کسی­که قسم می­‌خورد، باید

1. بالغ و عاقل باشد.
2. با اختیار و قصد باشد و نسبت به مقسم‌­علیه محجور نباشد.
3. صیغه قسم یا مفهوم آن بکار گرفته شود. و برخی احکام دیگر که میتوان به رساله های عملیه مراجع عظام تقلید مراجعه کرد.

نتیجه:  باعنایت بر شروطی که برای انعقاد قسم و وجوب عمل به آن ذکر گردید درمیابیم که کودکان با توجه به عدم دارا بودن برخی شرایط قسم ، و مکلف (بالغ ) نبودن، تکلیفی نداشته و قسم آنها منعقد نمی‌گردد ودر صورت عمل ننمودن به قسم، نه تنها کفاره‌ای متوجه آنان نیست بلکه والدین نیز تکلیفی در قبال آن ندارند.

نذر

 تعریف:

ملتزم دانستن خود به اینکه عملی را برای خدا به نحو مخصوص انجام دهیم.

نکته: مطالبی که در مورد قسم کودکان و احکام آن و سوال مطرح شده در باب قسم ذکر گردید، تماما در بحث نذر کودکان نیز جاریست.

نذر کودکان نیز با توجه به مکلف نبودن و دارا نبودن برخی از شرایط نذر، صحیح نبوده و از آنجایی که منعقد نمی‌گردد لذا در صورت عدم رعایت چیزی بر عهده کودکان و والدین آنها نخواهد بود.