والدین و الگوگیری کودکان

والدین و الگوگیری کودکان

کودک تا زمانی که رفتار و اخلاق شایسته را در والدین خود نبیند، آنها را یاد نمی‌گیرد و بروز بیرونی هم نمی‌دهد. از طرفی از آنجا که کودک درک و فهمی از بایدها و نبایدها ندارد و تشویق و تنبیه بیش از حد اثر سوء داشته و اثرگذاری خود را از دست می‌دهد. لذا رفتار والدین برای آنها بهترین مربی بوده و کودک را به انجام امور مطلوب ترغیب می‌نماید.

در همین راستا نکاتی را برای الگوگیری کودکان مورد توجه قرار دهید:
  1. در مرحله اول سعی کنید توقعاتی را که از کودک خود دارید لیست کنید.
  2. این توقعات با چه صفاتی مرتبط‌‌اند؟ مثلا توان بخشیدن دیگران؟ احترام گذاشتن؟ با نرمی سخن گفتن؟
  3. این صفات را در خود بررسی کنید. یکی از این صفات به عنوان نمونه در ادامه بررسی می‌شود. برای مثال: آیا می‌خواهید فرزندی منظم داشته باشید.
    – تا چه میزان نظم شخصی خود را رعایت می‌کنید؟
    – وضعیت اتاقتان، لباس‌های چیده شده در کمدتان، قرارگیری وسایل شخصی‌تان چگونه است؟
    – هنگامی که از در خانه وارد می‌شوید، آیا همه وسایل خود را در جای مناسب‌اش قرار می‌دهید؟
    – آیا همواره برنامه‌های خود را در همان زمان مقرر شده انجام می‌دهید؟
  4. در صورتی کخ در این زمینه نواقصی دارید تلاش کنید تا آن را در خود اصلاح کنید و اگر در این زمینه مشکلی ندارید به همین روند ادامه دهید و نسبت به بی‌نظمی در کودک خود حساس نباشید. مطمئن باشید ویژگی‌های محیط به او منتقل خواهد شد. پس عجله نکنید!
  5. می‌توانید از مسیرهای دیگری برای افزایش رغبت کودک به نظم استفاده کنید. به روش‌های بیانی زیر دقت کنید:
    – ترغیب برای کمک کردن در برقراری نظم: چقدر اینجا نامرتب شده! چه کسی به من در جمع کردن این وسائل کمک می‌کند؟
    – تشویق مرتبط با برقراری نظم: اگر اینجا مرتب شود، می‌توانیم یکی دیگر از بازی‌هایت را روی زمین پهن کنیم.
    – توجه دادن به پیامدهای برقراری نظم: من دارم خانه را جارو می‌کنم و عروسک‌هایت را سرجایشان می‌گذارم تا خانه‌مان قشنگ‌تر شود.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
شما برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید