نقش الگو در تربیت

از کوتاه‌ترین راه‌ها در تربیت فرزند، تربیت الگویی می‌باشد.

اگر مفاهیمی داریم که بایستی توسط کودک درک و فهمیده شود و در عمل اجرا شود و این فهم و پذیرش و اجرا با طیب خاطر و نهایت تمایل باشد، باید از تربیت الگویی استفاده کنیم.

تربیت الگویی: یعنی شخصی را به عنوان الگو در زندگی کودک قرار دهیم و این شخص را تبدیل به محور در زندگی او کنیم.

ورود شخص محور(الگو) به زندگی کودک در تربیت الگویی 3 کار را انجام می‌دهد

1. علایق کودک را کنترل می‌کند(توأم با رضایت کودک).
2. بعد از تغییر علایق، رفتار را عوض خواهد کرد.
3. شخص الگو، میل و علاقه نسبت به آن تغییر ایجاد می‌کند.

در تربیت زمانی هدف حاصل می‌شود که تغییر رفتار براساس تغییر تمایلات درونی باشد و بهترین راه تغییر تمایلات درونی، ایجاد یک الگو و شخصیت محوری برای کودک می‌باشد.

خداوند متعال نیز در قرآن کریم از همین شیوه در خلقت و چه در دین مبین اسلام استفاده نموده است. آنجا که می‌فرماید:

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ

خداوند متعال اهل بیت و در راس آنها پیامبر اکرم را دراینجا الگو معرفی نموده است زیرا هم مفهومی از مفاهیم فطری به انسان نزدیک‌تر است.

چطور می‌توانیم شخصیت اهل بیت را به عنوان الگو و شخصیت محوری فرزندان قرار دهیم؟

1. مراقبت‌هایی که در تربیت، حتی قبل از تولد فرزند گفته شده را انجام دهیم که تاکید ویژه به لقمه حلال شده است.
2. حواس خود را در مورد چگونگی رفتارمان با دیگران و به ویژه فرزندان جمع کنیم: یعنی ما برای کودک بایستی مصداق سفارشات اهل بیت باشیم تا به آرامی در طول زندگی، فرزندمان متوجه شود که رفتارهای ما با او تحت تاثیر گفته‌ها و رفتارهای اهل بیت(ع) می‌باشد.
3. از طریق قصه گویی: اصلی ترین ویژگی قصه که باعث نفوذ و تاثیرش در مخاطب می‌شود فطری بودنش است. چراکه انسان‌ فطرتا علاقه‌مند به شنیدن قصه می‌باشد. لذا در قرآن کریم شاهدیم که خداوند متعال برای تربیت انسان ازقصه استفاده نموده است.

محدودیت به معنای فشار و تنبیه نیست