صفحه نخست › انجمن ها › تعامل مادران › ایده پردازی/ مواجهه با کودکان استثنایی
برچسب ها: ایده پردازی, تربیت, کودکان استثنایی, مهد
-
نویسندهنوشتهها
-
admin
مدیرکلما مشتاق تجارب مربیانی هستیم که در میان نوآموزان خود کودکان استثنایی دارند.
ایده و روش تربیتی شما در مواجهه با این کودکان و نوآموزان چیست؟
Hosna eslami
میهمانباسلام و خدا قوت خدمت مسئولین موسسه طلوع نسل نور
بنظرم چند نکته در مواجهه با چنین کودکانی باید در نظر گرفته بشه:
اول اینکه مربی با رفتار خود ، به کودک حس ترحم القاء نکند. طوری برخورد نکنیم که کودک گمان کند ما به او حس ترحم داریم .
دو، اینکه بنظرم باید فعالیت هایی را طرح و اجرا کنیم که متوجه نقص کودک نباشد و بلکه به استعدادها و سایر توان کودک دامن بزند تا علاوه بر احساس پیروزی ، حس ناقص بودن در او از بین برود و در ناخوداگاهش ثبت شود که تو اگر چه در برخی فعالیت ها ناتوان یا ضعیف هستی اما در عوض توانایی های خاص خود را داری.
در یک کلام یعنی کودک را متوجه توانمندی هایی که دارد بکنیم.
سوم اینکه فعالیت های توانبخشی و مهارت افزایی را در خلال اموزس ها و بازیها و… افزایش دهیم.باتشکر از شما
رضا قاسمی
مدیرکلسلام علیکم.
ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات.
از تبادل نظر و احیانا تجارب شما سپاسگزاریم.میهمانباسلام طاعاتتون قبول.من در دانشگاه طرحمو داخلی مدرسه استثنایی گذراندم.از نزدیک با بچه ها و هم چنین معلمان دلسوزشون آشنا شدم.یاد گرفتم اول باید بگم کودکان با نیازهای خاص و اینکه معلولیت محدودیت نیست.
الان هم یک نور آموز دارم که داخل خونه خودمون باهاش کار میکنم.بیماری ژنتیکی داره.اول از همه در مورد بیماریشون کاملا تحقیق کردم.
پدر و مادر بسیار نگرانی داشتند چون خودم برادر زاده ام ناشنوا بودند با نگرانی ها و مشکلات این جور خانواده ها آشنا بودم.با کلی صحبت که شد باهاشون اول خانواده رو توجیه کردم، که شما اولین خانواده این مدلی نیستید و…. وقتی خانواده کمی آرام شدند وباهام همراه شدند.. با تشویق نقاط مثبت و بها دادن به نور آموز مون الان چندماه بهترین دوست هم شدیم.
بعضی روزها عصرها میبرمش محیط پیش دبستانی آشنا بشه بعضی بچه ها که غایب دارند رو میارم پیش که روابط رو هم یاد بگیره.فقط با دوستی میشه با این کودکان با ارتباط برقرار کرد.مدیرکلسلام علیکم.
قبل از هر چیز آرزوی دوام توفیقاتتون رو از خداوند خواستاریم
اما بعد، ممنونیم از بیان نکات مفید و تجاربتون.
قطعا برای سایر مربیان نیز مفید خواهد بود.Fatemeh piri sarkashti
میهمانسلام طاعات و عباداتتون مقبول درگاه حق، ان شاء الله
بنده چند سالی مربی یک مرکز توانبخشی بودم و در این مرکز مددجوهایی با سطح هوشی و ذهنی متفاوت وجود داشت، در این بین چند نفر غیر قابل کنترل وجود داشت که به معضل اصلی مرکز تبدیل شده بودند. با گذشت زمان کم کم توانستیم با دو راهکار. آنها را کنترل کنیم
1- با رابطه دوستانه ای که بین مربیان و مددجوها برقرار شد توانستیم اعتماد آنها را جلب کنیم، تا حدی که بعد از ملاقات در روز بعد نسبت به ساعات سپری شده دور از مربیان، بسیار اظهار دلتنگی و وابستگی میکردند
2- از شنیدن آهنگهای شاد بسیار استقبال میکردند به گونه ای که با گرفتن وعده پخش آهنگ، به تمام حرفهای مسئولین گوش کرده و خواسته های آنها را عملی میکردند
خدمتتون این موارد رو بیان کردم به امید اینکه به کارتون بیاد، خدا قوتمدیرکلباسلام و احترام
بسیار عالی
قطعا همینطوره…ممنون از شمامیهمانسلام روز بخیر
بنظرم قبل از هر چیز باید به تعریف کودک استثنایی و به تقسیم بندی آن اشاره کنیم.
کودک استثنایی لزوما افراد دارای نقص رو شامل نمیشه اما از لحاظ عرفی به افرادی که دارای معلولیتی اعم از ذهنی، جسمی، و… هستند و یا دارای یکی از سندروم ها و یا نقص ها هستند گفته میشود.
که نحوه برخورد با هر یک متفاوت است چرا که اقتضائات خاص خود را دارد.
مثلا کودکانی که دارای سندروم داون هستند کاملا متوجه نحوه برخورد شما و نیات شما می‌شوند که آیا حس تحقیر دارید یا ترحم…
مسخره میکنید یا شوخی و… .
اما نکته ای که در مورد تمام اقسام چنین افرادی بکار باید گرفته بشه اینه که مربی یا والدین باید تمام تلاش خود را در راستای افزایش حس اعتماد به نفس کودک انجام دهند.
از بهترین راه کار ها ، بازی و داستان است که یکی با بیان خصوصیات قهرمان داستان من شباهتی به او دارد می‌تواند حس اعتماد به نفس را افزایش دهد و دیگری که بازی هست با ظاهر کردن و برجسته کردن توانایی های دیگر کودک به او حس خوب و البته اعتماد به نفس می‌بخشد.
به هرحال بحث مفصل و البته مفیدی هست.باتشکر از مسول محترم سایت.
لطفا این سبک نظر سنجیو ایده پردازی را ادامه دهید…مدیرکلسلام علیکم
با تشکر از شما و مطالب مفیدتان.لیلا
میهمانبا سلام و وقت بخیر
من نو آموزی داشتم که تکلمش مشکل داشت کلمات رو ناقص بیان میکرد طوری که بچه های دیگه هیچی از حرفاش متوجه نمیشدن ومادش میگفت که بردم دکتر گفتن که نیاز به گفتار درمانی دارد ووضع مالی خوبی نداشتن ونمتونستن هزینه کنن، من تحقیقی که انجام دادم فهمیدم در خانواده مشکل دارن پدر بچه معتاد هست ومشکل تکلمش از استرسی که تو خونه بهش وارد میشه وسعی کردم در کلاس طوری باهاش رفتار کنم که استرس نداشته باشه وبا کوچکترین کاری که انجام میداد تشویق میکردم وموقعه صحبت کردن به بچه ها میگفتم کامل حرفاشو گوش کنن و حرفاشو تایید کنن با این روش خدا رو شکر بعد چهار ماه این نو آموز کامل کلماتشو بیان میکرد ومیتونست با بچه ها ارتباط برقرار کند و الحمدالله تا پایان سال تحصیلی صحبت کردنش مثل بچه های عادی بود. -
نویسندهنوشتهها